بخشی از مخالفت‌های نیما با ادیبانی چون بهار و فروزانفر و خانلری به‌سببِ جایگاه و منزلتِ آنان بوده‌است، منزلتی که (دستِ‌کم درقیاس‌با نیما) آنان را به مال و مُکنت و آسایشی نسبی می‌رساند.